محمد حسین دُرچین
هیئتهای عزاداری دزفول از قدیم الایام به دو دسته کلی هیئتهای شمالی و هیئتهای جنوبی تقسیم می شده اند
این تقسیم بندی به قرن هفتم و زمان تیمور لنگ بر می گردد
عده ای به شکل مهاجر در دزفول سکونت می گزینند ، که بعد از مدتی بین آنها و ساکنان دزفول درگیریهایی به وجود می آید.
در نهایت با وساطت زعما و علمای شهر و به کار بردن تمهیداتی بین سران دو گروه جلسه آشتی و صلح برقرار می گردد
از آنجا که این جلسه در اوائل محرم و همزمان با برپایی مجالس عزاداری امام حسین(ع) برگزار شده است ، از آن تاریخ به بعد مقرر می شود برای حفظ آشتی و صلح میان دو گروه، هیئتهای هر محله به نشان ابراز دوستی و محبت به محله دیگری بروند
به این صورت که هیئتهای عزاداری محله های جنوبی یعنی منطقه((صحرابدر)) روز تاسوعا به محله های شمالی یعنی محله((حیدرخانه))می رفتند و متقابلاً در روز عاشورا دسته مقابل به سمت محله های جنوبی می رفتند و با هم به عزاداری می پرداختند.
هیئات ،ضمن عزاداری ، از سوی هیئات میزبان این مناطق مورد استقبال گرم قرار گرفته و پذیرایی می شوند.
یکی از کارکردهای مثبت این رفت و آمد عزاداران میان دو منطقه به نوعی انسجام و همبستگی میان این مناطق و کم رنگ شدن اختلافات قومیتی است که از گذشته های دور میان اقوام این مناطق وجود داشته است.
